Հայաստանի հավաքականի գլխավոր մարզիչը ամփոփել է աշխարհի առաջնության երկրորդ հանդիպման արդյունքները Ուզբեկստանի դեմ (3:2 բուլիտներով), ինչպես նաև կիսվել է Քուվեյթի հավաքականի դեմ առաջիկա հանդիպման վերաբերյալ իր կարծիքով։
— Սա ամենաանհավանական խաղն է, որի մաս եմ կազմել։ Ես անչափ հպարտ եմ թիմի համար, հպարտ եմ մարզչական շտաբի համար։ Այսօր երևում էր բոլոր խաղացողների աշխատանքը՝ ինչպես էին մոտեցել նախապատրաստությանը, ինչպես էին վերաբերվում ամեն մի դրվագին։ Տեսանելի էր ավագի, օգնականների, առաջատարների աշխատանքը թիմի ներսում։
Տեսանելի էր դարպասապահների մարզիչ Միխայիլ Իվանովիչի աշխատանքը, տեսանելի էր Տյոմա Պուտուլյանի աշխատանքը, որը… ասել, որ նա հրաշալի էր, նշանակում է՝ ոչինչ չասել։ Եվ տեսանելի էր յուրաքանչյուր մարզիկի աշխատանքը։ Մենք երկար ճանապարհ ենք անցել հասկանալու համար, որ հոկեյը հիասքանչ պահերը կամ գեղեցիկ տեսարանները չեն։ Դա կոպիտ աշխատանք է, և դրանով պետք է հպարտանալ։ Այսօր ես հպարտ եմ տղաների համար։
Նրանք դուրս եկան պայքարելու միմյանց համար՝ առանց նայելու խաղային ժամանակին, հաշվին, դիրքերին։ Յուրաքանչյուրը իր ներսից ավելացրեց ևս 1 տոկոս, և հենց այդ տոկոսն էլ բերեց արդյունք։
— Առջևում դեռ երեք խաղ կա, բայց բոլորը այս հանդիպումը անվանում էին աշխարհի առաջնության եզրափակիչ։ Հիմա կարևոր է տղաներին հասկացնել, որ մրցաշարը դեռ ավարտված չէ, դեռ առջևում երեք խաղ կա։
— Անհերքելի է, սա արդեն մարզչական աշխատանքի մի մասն է։ Այս պահին դեռ խոսում ենք այդ մասին զգուշորեն, բայց տղաների համար սա իսկապես դրական շոկ էր։ Մեր աշխատանքը կլինի նրանց «վերաբեռնելը»՝ մի փոքր ժամանակ տալ հույզերը դուրս թողնելու համար՝ մի քանի ժամ։ Դրանից հետո ամեն ինչ ըստ ժամանակացույցի՝ մարզում, Կուվեյթի վիդեոքննարկում։ Դա իրոք շատ լուրջ թիմ է՝ լավ խաղացողներով, շատ անկանխատեսելի։
— Բացեիբաց ասած՝ մենք Ուզբեկստանի նկատմամբ հաղթանակը տոնեցինք այնպես, կարծես արդեն հաղթել էինք առաջնությունը։ Տղաները լաց էին լինում, տարբեր հույզեր կային։ Ի՞նչ էիր զգում այդ պահերին։
— Վերջին բուլլիտից հետո ես էլ էի լացում։ Ես էլ էի լացում։ Բայց առանձին ուզում եմ նշել, որ այսօր մենք իսկապես զգացինք վեցերորդ խաղացողին։ Իմ կարծիքով, երբ մրցակիցը մոտենում էր հարվածին, հանդիսատեսը բառացիորեն փչում էր տափօղակը նրա փայտից։ Մենք դա տեսանք հստակ մի դրվագում։ Բայց դա բնականաբար ճնշում է։ Եվ այսօր տրիբունաները հենց այն պահերին, երբ թվում էր թե մենք մի քիչ թուլանում ենք, երբ խաղը սկսում էր սահել ձեռքից, նրանք վերածվում էին ևս մեկ պաշտպանի, երրորդի, իրենք իրենց վրա էին վերցնում հարվածները, մի քանի թանկ վայրկյաններ, և առաջ էին մղում մեզ։ Սա աներևակայելի ստադիոն է, աներևակայելի մթնոլորտ։ Բայց միևնույն ժամանակ ուզում եմ նաև խնդրել մեր երկրպագուներին հիշեցնել, որ սա նույնիսկ առաջնության կեսը չէ։
Բոլորս պետք է վերաբեռնվենք ու առաջ շարժվենք։ Իրենք էլ պիտի մի փոքր հանգստանան ու շարունակեն։ Հիմա իրենք արդեն բարձր նշաձող են դրել, և ես անկեղծորեն շնորհակալ կլինեմ, եթե կարողանան պահպանել ու էլ ավելի բարձրացնել այն։
Իսկ վերջին հարցը՝ մրցակցի մասին։ Այո, սա իսկապես հզոր մրցակից էր, որը ներկայացվում էր որպես մրցաշարի գլխավոր ֆավորիտ։
— Այսօր Ուզբեկստանը ի՞նչ ցույց տվեց, և ի՞նչ հաջողվեց չեզոքացնել Հայաստանի հավաքականին նրանց գործողություններից։
— Շատ լավ թիմ է, պարզապես խելահեղ մակարդակի անհատական վարպետություն։ Կան հիանալի երիտասարդներ, կան փորձառու խաղացողներ, շատ լավ մակարդակով։ Շատ հմտորեն են շարժում տափօղակը և հրաշալի կերպով տեսնում են դիրքային սխալները։ Կենտրոնական հարձակվողները՝ չնայած մենք վերլուծել էինք պահերը, երբ նրանք թաքնվում են կապույտ գծի տակից ու հետո սրընթաց նետվում ներքև։ Վերլուծել էինք նաև նրանց շատությունը։
Բայց որոշ պահերի մեր տղաները բառացիորեն ծնկաչոք էին դուրս գալիս դիրքերից, որովհետև այդ պահերը իրական վարպետության դաս էին դիրքային հարձակման և տափօղակի վերահսկման առումով։ Հիանալի տղաներ են՝ հսկայական հոկեյային ապագայով, և արդեն կայացած ներկա՛յով՝ թե Տաշքենդի թիմերում, թե «Հումոյի» կազմում։ Շատ շնորհակալ ենք նրանց խաղի համար, շատ շնորհակալ ենք այն փորձի համար, որ ձեռք բերեցինք։ Եվ վստահ եմ՝ այս հավաքականը, ինչպես նաև յուրաքանչյուր խաղացող, շատ լուսավոր ապագա ունի։
Տեսանելի էր դարպասապահների մարզիչ Միխայիլ Իվանովիչի աշխատանքը, տեսանելի էր Տյոմա Պուտուլյանի աշխատանքը, որը… ասել, որ նա հրաշալի էր, նշանակում է՝ ոչինչ չասել։ Եվ տեսանելի էր յուրաքանչյուր մարզիկի աշխատանքը։ Մենք երկար ճանապարհ ենք անցել հասկանալու համար, որ հոկեյը հիասքանչ պահերը կամ գեղեցիկ տեսարանները չեն։ Դա կոպիտ աշխատանք է, և դրանով պետք է հպարտանալ։ Այսօր ես հպարտ եմ տղաների համար։
Նրանք դուրս եկան պայքարելու միմյանց համար՝ առանց նայելու խաղային ժամանակին, հաշվին, դիրքերին։ Յուրաքանչյուրը իր ներսից ավելացրեց ևս 1 տոկոս, և հենց այդ տոկոսն էլ բերեց արդյունք։
— Առջևում դեռ երեք խաղ կա, բայց բոլորը այս հանդիպումը անվանում էին աշխարհի առաջնության եզրափակիչ։ Հիմա կարևոր է տղաներին հասկացնել, որ մրցաշարը դեռ ավարտված չէ, դեռ առջևում երեք խաղ կա։
— Անհերքելի է, սա արդեն մարզչական աշխատանքի մի մասն է։ Այս պահին դեռ խոսում ենք այդ մասին զգուշորեն, բայց տղաների համար սա իսկապես դրական շոկ էր։ Մեր աշխատանքը կլինի նրանց «վերաբեռնելը»՝ մի փոքր ժամանակ տալ հույզերը դուրս թողնելու համար՝ մի քանի ժամ։ Դրանից հետո ամեն ինչ ըստ ժամանակացույցի՝ մարզում, Կուվեյթի վիդեոքննարկում։ Դա իրոք շատ լուրջ թիմ է՝ լավ խաղացողներով, շատ անկանխատեսելի։
— Բացեիբաց ասած՝ մենք Ուզբեկստանի նկատմամբ հաղթանակը տոնեցինք այնպես, կարծես արդեն հաղթել էինք առաջնությունը։ Տղաները լաց էին լինում, տարբեր հույզեր կային։ Ի՞նչ էիր զգում այդ պահերին։
— Վերջին բուլլիտից հետո ես էլ էի լացում։ Ես էլ էի լացում։ Բայց առանձին ուզում եմ նշել, որ այսօր մենք իսկապես զգացինք վեցերորդ խաղացողին։ Իմ կարծիքով, երբ մրցակիցը մոտենում էր հարվածին, հանդիսատեսը բառացիորեն փչում էր տափօղակը նրա փայտից։ Մենք դա տեսանք հստակ մի դրվագում։ Բայց դա բնականաբար ճնշում է։ Եվ այսօր տրիբունաները հենց այն պահերին, երբ թվում էր թե մենք մի քիչ թուլանում ենք, երբ խաղը սկսում էր սահել ձեռքից, նրանք վերածվում էին ևս մեկ պաշտպանի, երրորդի, իրենք իրենց վրա էին վերցնում հարվածները, մի քանի թանկ վայրկյաններ, և առաջ էին մղում մեզ։ Սա աներևակայելի ստադիոն է, աներևակայելի մթնոլորտ։ Բայց միևնույն ժամանակ ուզում եմ նաև խնդրել մեր երկրպագուներին հիշեցնել, որ սա նույնիսկ առաջնության կեսը չէ։
Բոլորս պետք է վերաբեռնվենք ու առաջ շարժվենք։ Իրենք էլ պիտի մի փոքր հանգստանան ու շարունակեն։ Հիմա իրենք արդեն բարձր նշաձող են դրել, և ես անկեղծորեն շնորհակալ կլինեմ, եթե կարողանան պահպանել ու էլ ավելի բարձրացնել այն։
Իսկ վերջին հարցը՝ մրցակցի մասին։ Այո, սա իսկապես հզոր մրցակից էր, որը ներկայացվում էր որպես մրցաշարի գլխավոր ֆավորիտ։
— Այսօր Ուզբեկստանը ի՞նչ ցույց տվեց, և ի՞նչ հաջողվեց չեզոքացնել Հայաստանի հավաքականին նրանց գործողություններից։
— Շատ լավ թիմ է, պարզապես խելահեղ մակարդակի անհատական վարպետություն։ Կան հիանալի երիտասարդներ, կան փորձառու խաղացողներ, շատ լավ մակարդակով։ Շատ հմտորեն են շարժում տափօղակը և հրաշալի կերպով տեսնում են դիրքային սխալները։ Կենտրոնական հարձակվողները՝ չնայած մենք վերլուծել էինք պահերը, երբ նրանք թաքնվում են կապույտ գծի տակից ու հետո սրընթաց նետվում ներքև։ Վերլուծել էինք նաև նրանց շատությունը։
Բայց որոշ պահերի մեր տղաները բառացիորեն ծնկաչոք էին դուրս գալիս դիրքերից, որովհետև այդ պահերը իրական վարպետության դաս էին դիրքային հարձակման և տափօղակի վերահսկման առումով։ Հիանալի տղաներ են՝ հսկայական հոկեյային ապագայով, և արդեն կայացած ներկա՛յով՝ թե Տաշքենդի թիմերում, թե «Հումոյի» կազմում։ Շատ շնորհակալ ենք նրանց խաղի համար, շատ շնորհակալ ենք այն փորձի համար, որ ձեռք բերեցինք։ Եվ վստահ եմ՝ այս հավաքականը, ինչպես նաև յուրաքանչյուր խաղացող, շատ լուսավոր ապագա ունի։